کد مطلب:35242 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:33

گنجینه پرسمان » اعتقادات

برخي از رواياتي كه پيرامون دوستي و محبّت نسبت به پيامبر و عترت او آمده كدامند؟

1- اَنَس ميگويد:مردي از اهل باديه از پيامبر پرسيد: «مَتي قيام الساعة؟»؛ رستاخيز چه روزي فرا ميرسد؟ همزمان با اين پرسش هنگام نماز شد، حضرت رسول(ص) پس از نماز، آن سائل را طلب كرده و فرمود: «فما أعددت لها؟»؛ براي آن روز چه ذخيرهاي فراهم كردهاي؟. عرض كرد: سوگند به خداوند كه نماز و روزه فراواني براي قيامت ذخيره نكردهام، ولي خدا و پيامبرش را دوست ميدارم. آنگاه پيامبر فرمودند: «المرء مع من أحب»؛ انسان با محبوبش محشور ميشود. أََنَس ميگويد: «فما رأيت المسلمين فَرحوا بَعد الاِسلام بِشَيء أشد من فرحهم بهذا»؛ [مسلمانان را پس از رهايي از جاهليت و نيل به اسلام نديدم به چيزي به اين اندازه خوشحال شده باشند.] (بحار17/13)

2- امام باقر(ع) ميفرمايد: روزي رسول اكرم(ص) در حضور مردم چنين فرمودند: «أَحبوا الله لِما يَغذوكم به مِن نعمه و أَحبوني ِلله عَزّ و جلّ و أحِبوا قِرابتي لي» (بحار17/14)؛ به خدا علاقه مند باشيد، زيرا غداي جسم و جان شما را فراهم ميكند و براي رضاي خدا به من علاقه مند باشيد، زيرا من مجراي فيض او هستم و به اهل بيت من علاقه مند باشيد، زيرا آنها رابط ميان من و شما هستند.

3- در حديث ديگري كه به نوبه خو سلسة الذهب است، اميرالمؤمنين( ع) ميفرمايد: مردي از انصار به حضور پيامبر شرفياب شد و گفت: من توان تحمل فراق و هجران شما را ندارم؛ وارد منزل و كارگاه ميشوم، به ياد شما ميافتم و دست از كار ميكشم و روبه سوي شما ميآورم تا به زيارت شما نايل شوم، اينها به خاطر اين است كه شما را دوست ميدارم، اكنون به اين فكر افتادهام كه روز قيامت كه شما وارد بهشت شده و به أعلي عليين عروج كرديد، من چه كنم؟

در اين هنگام اين ايه شريفه نازل شد: «و مَن يُطع الله والرَسول فأولئك مَع الَذين أَنعم الله عَليهم مِن النَبيين و الصِديفين و الشُهداء و الصالحين و حَسن أولئك رفيقاً» نساء/69؛ پيروان خدا و پيامبر، با سلسله انبيا و صديقان و شاهدان و صالحان محشور ميشود و آنها رفقاي خوبي هستند، زيرا خسته دلان قافله را پشت سر نميگذارند، بلكه تا مرز امكان آنها راه همراه خود ميبرند، سپس پيامبر گرامي(ص) «آن مرد را به حضور طلبيد و اين آيه را بر وي تلاوت كرد و به او بشارت داد (بحار8/188).

4- پيامبر اكرم(ص) ميفرمايد: «لايُؤمن عَبد حتي أََكون أحب اليه من نَفسه و يكون عِترتي أَحب اليه من عِترته و يكون أهلي أَحب اليه من أَهله و يَكون ذاتي أحب اليه مِن ذاته» (بحار17/13)؛ [ايمان بندهاي كامل نميشود مگر اين كه من پيش او، محبوتر از خود او باشم (علاقهاش به من بيشتر از خودش باشد) و عترت من پيش او، محبوبتر از عترت خودش و اهل بيت من پيش او، محبوبتر از اهل بيت خودش و ذات من پيش او، محبوبتر از ذات خودش باشد.]

---

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)